11. Siem Reap: same same, but different.

Must.... Wear... Sunscreen...
More sunscreen... Mooooore sunscreeeeen...




Tot zover de korte samenvatting van onze reis van Phnom Pehn naar Siem Reap.  We waren namelijk op het fantastische idee gekomen, om in plaats van de minibus (snelst) of gewone bus (goedkoopsts) te nemen, eens tijd nog geld te sparen en met de boot te reizen.
We kwamen toe in de haven en zagen meteen een prachtig gerestaureerde, gigantisch grote en oude stoomboot in het ochtendlicht schitteren.
Daarachter lag een klein, verroest wrak boordevol toeristen.  Lap...  Dat was de onzen, natuurlijk...

Ah ja, als je niet binnenin de torpedovormige frigo bleef zitten in de ijskoude airco, maar bovenop het dak kroop, had je al een heel ander gevoel.  Kruip dan nog eens helemaal naar achter, vlakbij de lawaaierige dieselmotoren, en je hebt alle plaats van de wereld.  Ga rustig liggen op het dakvenster dat wat open stond om de motoren te verluchten, en voila een prive dek op ons eigen Cambopdiaans cruise was een feit.












De tocht begon wat frisjes maar al gauw begon de zon te schijnen en genoten we met volle teugen van het landschap dat ons voorbij flitste.  Eerst de hoofdstad, dan verloor het landschap huizen en won het aan groen, tot je uren door de jungle vaart.  Uiteindelijk verdwijnt de jungle omdat de oevers steeds verder uit elkaar gaan liggen, tot je aan alle kanten enkel water ziet en je je in het midden van de zee waant.  Nadien komen plots de oevers weer vanuit de horizon naar je bootje geslopen, en vaar je enkele kilometers onder Siem Reap door een moerasdorp (de mensen hun huizen hier zijn boten... of omgekeerd...).



Hier toegekomen trouwens, stonden een hele horde TukTuk chauffeurs te wachten om de horde toeristen 14 km verder het stad in te voeren, en 1 van die chauffeurs hield een groot (en roze) blad papier in de lucht waarop stond "WELCOME KUNDRY (19 Happy House).  Cadeautje van onze vrienden in Phnom Pehn. =)  "JAN" was blijkbaar te moeilijk om te spellen, maar soit, no hard feelings, ik mocht na even aandringen ook wel mee.  Hehe.

Natuurlijk is de combinatie wind + zon gevaarlijk, en zelf na 9 keer insmeren op 6 u tijd waren we maar nipt op tijd op ons bestemming om ons huidje te redden.  Heila, 25 dagen bruinen,dat geven we niet meer af hoor!


Siem Reap is een interessant stadje.  Net als Vang Vieng, is de enige bestaansreden van de stad het toerisme, in dit geval het nabij gelegen Ankor, een tempelcomplex van 350 vierkante kilometer, maw net zoals de stad gigantisch groot.  In het midden van de stad vind je Pub Street, waar bijna alle restaurants zich bevinden, daarrond een groot aanbod aan hotels, van middenklasse tot onbetaalbaar (30-50 dollar), de overige plaats wordt ingenomen door de ene markt na de andere (open tot middernacht).  Hurray voor Piepeke dus. =)  Moest er nog een vierkante meter hier of daar over zijn wordt dat volledig gevuld met massagesalon.  Overdag is de stad belachelijk stil, als de grote stroom westerlingen met honderden bussen en TukTuks naar de tempels worden gevoerd, na zonsondergang kan je hier op de koppen lopen.

Wegens geen goesting om nog langer in de brandende zon rond te lopen na die lange boottocht, kozen we ervoor om eens lekker decadent in te checken in een echt hotel, zo eentje waar de bedienden een buiging maken als je voorbij komt, ik vermoed om te controleren of er geen dollars uit je overvolle zakken vallen of zo.

Dat leek ons eerst wel eens een goed idee, maar net als overal weten ze hier geen bal van Westers koken (we krijgen echt zin in eten waar we nog eens stevig ons tanden kunnen in zetten), het zwembad zat vol met Chinese kinderen, en een hotelkamer gebruiken wij enkel om in te slapen (en douchen en keppen natuurlijk), niet om naar sattelietTV te zitten staren.

We liepen die avond dus in het stad rond (lees: Piepeke zat tussen de stoftjes te zoeken op een avondmarktje) toen we beseften hoeveel geld we dus uitgegeven hadden in verhouding met de hoeveelheid genot, wat we meteen goed maakten door dan midden in de nacht in het zwembad te gaan spelen als twee kleine peutertjes...

Nou ja, twee... Het water was wat koud voor Piepeke...
Nou ja, klein... Bij manier van spreken he...
Nou ja peutertje.  Nee wacht, dat klopt wel...







Dag twee, vroeg opstaan, lekker doucheke, tassie thee, (koffie is hier niet te drinken), en tijd om aan Ankor te beginnen.  Omdat we onze reis, zeker het einde, eigenlijk niet super goed hebben gepland wegens geen tijd, te druk, etc (je weet wel he, die typische Westerse manier van leven), wisten we eigenlijk niets over Ankor behalve dat het een gigantisch tempelcomplex waarvan je de hoogtepunten in 3 dagen kan doen, maar toch best een weekpas koopt, misschien zelf twee na elkaar.






In onze verbeelding hadden we dus zoiets voorgesteld...

Na een korte rit werden we echter met de realiteit geconfronteerd...

En dan voelden we ons een beetje...

He dit kort typen en de fotos laten spreken is wel tof...
Keer wat proberen he... De tempels waren dus super druk, maar groot genoeg dus als je wat begon te klauteren...

Tot je bijna het noorden kwijt was...











     





==>




Kon je je soms heel even alleen wanen.
De eerste twee tempels waren wel tof, maar we kregen een beetje het "same same, but different" gevoel.  Dankzij ons proffesionele gids echter...

Vonden we al snel de "echte" tempel, diegene uit de Tomb Raider film met Angelina.  Deze tempel is indertijd compleet aan de honger van de jungle overgelaten, en nu helemaal overwoekerd met eeuwen oude kunstwerken van bomen.  Kiekjestijd...

 

Door deze prachtige omgeving en het feit dat we de grootste massa bezoekers zijn kunnen ontvluchten, werd het toch een leuke dag.  Cultuurbarbaren als we zijn, hebben we toch besloten dat dit genoeg Ankor was, en we ons allerlaatste twee dagen liever al chillend en lichtelijk dronken willen doorbrengen. =)
Graptje natuurlijk, maar wat relaxen op het einde lijkt ons toch een goed plan.  Omdat we nu geen tijd meer hebben om helemaal terug naar de Cambodiaanse stranden in het zuiden terug te keren, steken we vannacht de grens met Thailand over.
Dankzij het feilloos systeem van een vogelpiek en een kaart van Thailand, hebben we ontdekt dat er wat witte stranden rond eilanden liggen op een tweetal uurtjes rijden van Bankok airport: Pattaya.  Als alles goed gaat (we hebben bijvoorbeeld geen flauw idee of we 's nachts de grens over kunnen en of we een visum nodig hebben) liggen wij morgen met een coktail in ons muiltje, onze luie kont te verbranden zo tegen de tijd dat jullie opstaan.  Klinkt goed.

Vanavond nog een lange nacht tegemoed dus, maar aan afleiding hier in Siem Reap geen gebrek.  Voor 50 Cambodia cool-punten (het is een beetje een makkelijke), hier dus de challenge van de week: wat is dit rare artifact dat ze hier op de markt verkopen???





Antwoorden op een gele briefkaart richting Bankok airport aub...



Ondertussen zijn wij rijp voor een hapje en een drankje, maar als jullie nog iets willen toevoegen dan horen we het graag hoor!!!

Dikke zoen, en tot gauw =)