6. Luang Prabang: fietsen met kleine lolsmurf.

Hoi hoi (maar dan heel enthousiast he),

om eerlijk te zijn, 1 van de dingen die we in dit landje het aller aller meest apprecieren, zijn jullie leuke opmerkingen op ons avontuur. =)  Serieus hoor, we hebben vaak de gsm bij, en als we dan een of ander guesthouse passeren en toevallig het WIFI paswoord aan de muur zien hangen, gaan we geniepig achter de hoek eens kijken als we geen nieuwe reacties hebben.  We waren zelfs biiijjnnna weg met de reactie van papa =p  Maar serieus, blij om te horen dat het met jullie allemaal wel goed gaat.

Met ons ook een stuk beter dan vorig blogje hoor, alhoewel we eigenlijk daar meer aan het lachen waren dan aan het klagen.  

Uiteindelijk toch een minibus kunnen nemen naar Luang Prabang, opnieuw een zware en hevige rit door een prachtige omgeving, en opnieuw levend en heelhuids aangekomen.

Luang Prabang is echt een supermooi stadje, gelegen op een schiereiland tussen de Mekong en een andere rivier (even ontglipt, Nagnam of zoiets...).  Het dorpje is redelijk groot en in het straatbeeld zie je duidelijk de koloniaalse invloeden.  De upper-east-side, waar we eerst belandden, is dan ook zoals 't Zoute bij ons, niet te betalen.  Met andere woorden, de eerste uren van ons verblijf hier hebben we met de rugzak op de rug de stad afgetjoold op zoek naar een betaalbaar en leuk guesthouse. 

Dankzij onze reisgids hadden we een idee welke richting uit te wandelen, en al snel vonden we daar dan iets leuk, en meer binnen ons budget.  Dan nog even iets gegeten en de avondmarkt afgeroomd op zoek naar eigenlijk niets, om nadien ons bedje snel in te springen.  Heerlijk.

Alhoewel.

Door ons eigen gierigheid zaten we in een kamer met een duidelijk vochtprobleem, het bed bestond uit houten plank + laken (maar geen matras), en 3 uur aan een stuk door werden we 's nachts wakker gehouden door een straathond die constant zat te blaffen, tot hij afgewisseld werd door de ochtendploeg (zo rond 5u hoor je de hanen hier hun ochtendzang doen).

De ergste nacht tot nu toe, dus nog voor dag en dauw hebben we alles achtergelaten om een beter bed te vinden.  Wat we gelukkig ook vonden, ook binnen ons budget, met echte matras en stromend water, recht tegenover guest house en jazz bar "Mojo".  =D  't Was een teken, hier moeten we zijn.

Een doucheke later hebben we voor nog geen 2 euro de 2 machtigste fietsen van 't stad kunnen huren, en zijn we op zoek gegaan naar ontbijt.

Speaking of which, van ons ontbijt en middagmaal zullen we behoorlijk wat aankomen, want ik kan het niet laten om er steeds een zoete of zure vruchtenshake bij te drinken.  Die shakes staan in onverwerkte vorm te wachten op jouw keuze, en worden dan geblend to perfection.  Die groene vrucht in het midden (lijkt op een grote lemoen) is een passievrucht.  Dat ziet er dus zo uit hier. Hah.  Geen idee welke die zwarte vruchtjes zijn op het bovenste rek.

Vandaag stond er eigenlijk niets op het programma, behalve op ons fietskes de stad doorcruizen.

We brachten een bezoek aan een kleine tempel, waar de monniken ongeduldig aan het wachten waren tot vakmannen hun nieuwe drum nauwkeurig aan het afstemmen waren.  Tot groot vermaak van "kleine lol smurf".

Later (veel cruizen, luieren, terrasje en zonnekloppen later) hebben we de oudste tempel van 't land bezocht. Deze tempel is in tegenstelling tot bijna alle andere tempels hier nog nooit gebombardeerd, platgebrand of leeggeroofd, en dus ook nooit volledig gerestaureerd geweest.  Wat het toch een stukje echter maakt.

Na dit bezoek zijn we eigenlijk een beetje beginnen paniekeren over de hoeveelheid tijd die ons nog rest voor we terug mogen/moeten komen, en zijn we de rest van ons reis beginnen boeken.  Ja, eigenlijk, behalve de vliegreizen en de eerste drie steden (die we nu dus gehad hebben) hebben we weinig idee van wat er allemaal te doen is in Laos.

Blijkt: bitter weinig.  Het noorden is superinteressant om te trekken, maar dan gaan we de verkeerde richting op (en trekken doen we in Cambodia nog).  Dus hebben we ons opties eens overlopen en morgen vertrekken we (via Vientianne, haha, ga direct naar start, u ontvangt ... ) naar Pakse.

Omdat er nou eenmaal een bus is naar Pakse.

Warum? Durum.  Er is nou eenmaal een bus. =)

Vanuit Vientianne gaan we nog eens bloggen (kerstdag), tijdens kerstavond zelf zitten we op de nachtbus en nieuwjaar vieren ze pas in April, dus spaar een stukje van de kerst-stronk voor ons he!

Maar eerst, morgen dan, gaan we ons Mahout brevet halen.  Een Mahout is een olifantentemmer, dus we gaan een hele dag met olifantjes spelen, ze voeden, baden, en dan bereiden naar Whiskey village.

Daar brengen we een souveniertje van mee, beloofd.

En nu gaan we ons een beetje haasten, want we hebben een tof koppeltje leren kennen (door af en toe eens tegen te komen in Vang Vieng en nu hier in Luang Prabang) en hebben dinner plans.

Ooooo, its a double date =)

Dat koppeltje is trouwens al meer dan een jaar aan het reizen, en na 3 uur of zo met hen te babbelen bleek plots dat ze ook uit Belgie komen, haha.

Nou ja, Wallonie.

Soit, dinner plans.  Na een jammer genoeg dure en wansmakelijke maaltijd in een restaurantje gisteren, vonden we in een piepklein zijstraatje van de avondmarkt de deal van ons leven.  Kraampjes vol heerlijk gekleurde schalen met lokale gerechtjes, waarvan je zoveel als je maar kan op een bord mag doen voor 10 duizend kip (96 centiemen).  Dan smul je dat allemaal op, en trek je met je bord naar het volgend kraampje. Natuurlijk.

Overmorgen veel meer tijd om te bloggen, maar nu is het time to go and smoefel, dikke zoen van ons allebei en alvast een Merry Christmas!!!