8. 4000 Islands: Been there Don Dhet.

Amazing fact nr1: Hanneke had gelijk!!! (Het waren Peanuts... Je stopt je hand in de grond en behalve aarde heb je enkele verse, bittere peanuts in je handen.) +100 LaosPoints =)

Amazing fact nr2: we zitten in een internet cafeetje te kijken of er nog reacties zijn op ons vorige post, en net als we over de fotos van de Mojo in LaungPrabang scrollen, komt hier de Fransman binnengewandeld die de Mojo uitbaat.

Klein detailtje wel, we zitten intussen meer dan 1500 km zuidelijker. =) Kleine wereld, hah!

Natuurlijk doen we zo een afstand niet zonder allerlei leuke verhalen en fotos, en natuurlijk willen we die maar al te graag delen met jullie.  

Eind van de vorige aflevering zaten we uitgeput terug in Vientianne, een dagje te slenteren en ons wat voor te bereiden op het tweede deel van onze trip: Cambodia.

Na een absoluut helse TukTuk naar het busstation, en dan een heerlijke nachtbus, kwamen we aan in Pakse.  De nachtbus was een stuk heerlijker dan de vorige omdat voor de eerste keer ooit in Laos, er een bus reed die niet volledig vol zat.  Maw er was exact 1 bed over, en we waren exact 1 m uit het busstation en de Jan had het al ingeclaimd, zodat we beiden onze beentjes konden strekken.  Zalig.

Pakse is misschien een mooi stadje, maar het stuk waar wij in toekwamen zag er zo spannend uit dat we 45 minuten later op een minibusje zaten om nog meer het zuiden op te zoeken.  Soit dit allemaal neergepend, eigenlijk meer voor ons eigen logboek dan voor het avontuur. =D 

Een goeie 100 kilometer zuidelijker splitst de Mekong rivier, die de ader van alle leven in Laos is, zich over zoveel verschillende stromen uit dat er een waterland van 14 km breed ontstaat, de "4000 eilanden genaamd". Naar onze telling zijn er maar 3987 eilanden, maar ja dat klinkt niet, snappen we wel.  Het lot een eiland laten uitkiezen, een vissersboot gekaapt en ons laten meevoeren naar Don Dhet.

Don Det is 1 van de grotere eilanden en bestaat uit welgeteld 1 straat die van het 10m brede strand loopt tot aan de andere kant van het eiland.  Dit territorium wordt verdeeld over twee rivaliserende clans, elk bestaande uit een drietal honden.  Verder vind je er enkel en alleen bars en restaurantjes, dronken backpacktravellers, en een broeihete zon.  Eigenlijk niet zo hard de moeite waard, maar onze tussenstop had zijn grootste troef nog niet prijs gegeven...  

Omdat we bijna de grens over moeten, hebben we eens onze Laotiaanse Kip geteld en besloten dat we belange niet genoeg hadden om de busrit naar Cambodia, eten of alcohol (in die volgorde van prioriteit).  Wie had er gedacht dat op een eiland van 400m geen bankautomaat te vinden is?  In een haastje dus opnieuw een vissersbootje naar de kant geroepen om ons even terug naar het vasteland te brengen op zoek naar een bankautomaat, zo net rond zonsondergang.

We hopen dat de fotos hiervan wat voor zich spreken, maar de pracht van die zonsondergang, enkel water en 3987 eilanden rondom je, krijg je echt moeilijk digitaal vastgelegd.

   

Eenmaal terug op ons eiland, zo snel mogelijk alle Kip weer uitgegeven aan een enkeltje richting Cambodia, wat proviand voor de reis de volgende dag, en een heerlijke kipfilet met pepersaus (na twee weken Laos food hadden we echt zin in een goeie bite) in een gezellige bar, "Adams Bar" genoemd.  Hier staan geen stoelen, enkel lage tafels en wat kussens, wordt een film gedraaid in het Engels (hoera, nog eens een filmpje pikken) en verkopen ze Happy Cookies voor de liefhebbers.  Hmmmmmmm... Niet voor onze bek, hoor!

De volgende dag    vroeg opgestaan, bootje terug, minibus op tot aan het niemandsland tussen de Laotiaanse en Cambodiaanse duaneposten, om daar enkele uren in de 35+ graden te wachten op de bus die ons het volgend avontuur inrijdt...

Morgen nemen we veel meer tijd om uitgebreid en verzorgd verslag te brengen over onze eerste busrit, nacht en dagtocht door Phnom Pehn, de hoordstad van Cambodia.  (Nu ben ik namelijk echt supersnel aan het typen want dees internetcafe is nog welgeteld 7 minuten open, en we moeten nog fotootjes toe voegen.)

Niet vergeten: love you all very much en we missen jullie echt wel, zelfs al bloggen we eens een paar dagen niet.

Dikke zoen,

de Happy people.